Pokój małej dziewczynki. Przypadkowo sporo w nim różu. Nieprzypadkowo ściany są całe w naklejkach, zdjęciach i plakatach. Nie jest to pokój, który znajdziecie na Pintereście. Zazwyczaj podłoga jest pełna kawałków plasteliny i klocków lego. Gdy nie wiem, gdzie zniknęły wszystkie skarpetki z szuflady, najprawdopodobniej znajdę je w plecaku z jednorożcem. Różowy rydwan apokalipsy, czyli wózek, dedykowany jest Peppie, choć czasem przesiaduje w nim lalka, której włosy przybrały dziwną formę, nadającą się do egzorcyzmów. A zresztą, sami zobaczcie.

Oto pokój Inulki. A właściwie Księżniczki Anny 🙂

Zapraszamy!

Pamiętacie post, który zrobił burzę w szklance wody? Pokazałam w nim pokój Iny zaraz po przeprowadzce, z materacem na podłodze. Jak podoba Wam się teraz? 

Pokój Iny nie jest dziełem fachowców, nie był specjalnie przemyślany. Jest dość spontaniczny. Można powiedzieć, że tworzył się cały rok i oto jest – pokój małej dziewczynki. Pierwszymi elementami, które zdobiły pokój Inuli były plakaty My Scandi, potem dołączyły do nich chmurki od Basi. 

Wieprz z wesołą gromadą to dzieło Emilki. Figurki powstały do sesji zdjęciowej do Mammazine, a teraz towarzyszą Inulce. Chrum chrum…

Poduszek Ina ma mnóstwo. Są i w czerwoną kratkę od Baśki, są te w gruszki z Ikei, a także piękna z królikiem. I najlepsza na koniec – ręcznie robiona, z dzieciństwa mojej Mamy.

Same widzicie. Totalny misz masz. Ale to jest właśnie to, co gra Inusi w duszy… i jej mamie. 🙂

Śmieję się, że dziada z babą tam brakuje, ale cóż – dzieckiem jest się tylko raz. 

Dajcie znać, czy Wam się podoba 🙂 Przekażę Inulce, tfu tfu znaczy się Księżniczce Annie! 🙂