W teorii brzmi bardzo prosto i przyjemnie. Aż się chce dzieci rodzić i pracować – oczywiście w domu. To poczucie misji, dobrze spełnionego obowiązku, samozadowolenie, samoduma i samorozwój. Że jestem taka multizadaniona, że tak rewelacyjnie zarządzam czasem, że spisuję się na medal. Lśnię pełnym blaskiem stukając w klawisze laptopa jednocześnie karmiąc piersią niemowlaka. Dokładnie tak to sobie wyobrażałam jeszcze kilka tygodni temu 🙂    Nie to, żeby tak nie było (hłe hłe hłe), ale zajmuje to tyle energii, jakbym była specem od logistyki lotniczej. Moje życie dzieli się teraz na kilka elementów, ktore mieszają się, zastępują, zazębiają. Intuicyjnie staram się wszystko pogodzić, dla swojego dobrego samopoczucia. Ale nie powiem, nie jest łatwo, będzie jeszcze trudniej – proporcjonalnie do rozwoju dziecka. Im Ina większa, tym mniej czasu na pracę. Trzeba będzie zapisać się na kurs szybkiego wszystko-robienia.