Niektórzy w moim otoczeniu twierdzą, że kobieta, która decyduje się na dziecko przed 30stką, jest nieambitna, przegrana i generalnie żeruje na mężczyźnie. Generalnie zamiast kariery, prestiżu i samorozwoju wybiera tłuste włosy, odpryśnięty lakier na paznokciach i rezygnację z high life na rzecz half life. Generalnie już nie ,,Marketing w praktyce”, ale nudne rozmówki polsko-niemowlęce.

Ależ to niesprawiedliwe. Tylko facet jest w stanie spłodzić w swym mózgu takie opinie.

Mam 26 lat (no, rocznikowo 27), często wydaje mi się, jakbym przed chwilą zdała maturę, czasem mam problemy natury wewnętrznej, czasem nie mam sprecyzowanych opinii, czasem mam wątpliwości, ale wiem, że dla mojego Marka, jak i dla mnie rodzina jest najważniejsza.  Ważne jest, by móc zjeść z kimś kolację wigilijną, a nie biznesową.

Wkurewia mnie mierzenie wszystkich jedną miarką. To, że nie mam kasy na botox w czole nie znaczy, że do niczego w życiu nie dojdę. A wkurza też dlatego, że ja nie rozpisuję planów życiowych innym, rozumiem, że każdy człowiek ma własną drogę, inne potrzeby, marzenia i nie chcę czuć się gówniarą z dopiero kilkuletnim stażem zawodowym, która już na początku zamknęła sobie drogę do rozwoju. Bo tak nie jest!  

Ufff 🙂

a tak poza tym to pogoda w dechę, burzowa, lało chyba całą noc 🙂 me like it!