Jak powiedzieć NIE? Podpowiedzi, wskazówki i gotowce.

Szczerze? Zastanawiałam się, o czym napisać post, by wykorzystać te zdjęcia, które zrobiła mi siostra podczas naszego kilkugodzinnego wypadu do Warszawy. Zdjęcia trochę leżały w folderze, ja się wkurzałam, że nie mam przestrzeni w głowie na pisanie czegokolwiek prócz przepisywania wywiadów do mojej książki. Dziś przyszedł impuls. Przyszedł po tygodniu pełnym presji, zdenerwowania, zmęczenia. Ten post jest dla mnie, ale mam nadzieję, że przy okazji i dla Was. Bo to bardzo ważne jest wiedzieć, kiedy i jak powiedzieć NIE. Ja się wciąż tego uczę i to jest naprawdę bardzo trudne. Ostatnio musiałam sobie przypomnieć, jak postawiać granice, stąd ten wpis.

Trudno jest odmawiać.
Trudno jest postawić swoje dobro wyżej.
Trudno jest skonfrontować się z czyimiś oczekiwaniami.
Trudno jest zawieść kogoś.
Trudno jest zrezygnować ze zlecenia, które przyniesie zastrzyk gotówki, bo nie ma się ani minuty wolnej przestrzeni.
Trudno jest znaleźć w sobie więcej pewności siebie, niż wydaje nam się, że mamy.

Wiem to bardzo dobrze, bo wielokrotnie mówiłam TAK, choć nie miałam ani czasu, ani ochoty, ani entuzjazmu. Bo chciałam, żeby mnie lubili, bo chciałam zasłużyć na pochwałę, bo chciałam być niezastąpiona, bo chciałam się wykazać. Bo czułam presję, z którą nie umiałam się zmierzyć.

Dziś umiem powiedzieć NIE, ale kosztuje mnie to całą pewność siebie, jaką mam. Potem muszę ją regenerować. 🙂

Tylko nie kłam!

Wiem, że często nie chcemy ani się konfrontować, ani odmawiać, ani kogoś rozczarować, więc, zamiast powiedzieć NIE – kłamiemy. Wymyślamy nieprawdopodobne historie, bo boimy się przyznać, że nie mamy na coś ochoty, albo że coś nam się nie podoba.

Łatwo się w kłamstwa zaplątać, łatwo jest zostać zdemaskowanym, a wtedy będziesz bardzo, bardzo niekomfortowo. Po co dublować sobie dyskomfort?

Jak powiedzieć NIE? Szybko. 🙂 Ostatnie tygodnie mocno dały mi w kość. Wzięłam na siebie więcej, niż mogłam. Uratowałam się trochę, delegując zadania, ale też – choć było to dla mnie mało komfortowe – musiałam postawić granice i wprost określić, w jakim zakresie mogę się w dany projekt zaangażować. Zrobiłam to dla swojego dobra i dla swojego spokoju.

Pamiętaj, dlaczego mówisz NIE

To jest ważny punkt. Nie odmawiasz dlatego, bo taki masz kaprys (choć do tego też masz oczywiście prawo), ale masz ku temu konkretny powód. I ten powód powinien stać wyżej w hierarchii ważności niż potrzeba czy wyobrażenia innej osoby.

Warto jest jasno określić ten powód, ubrać go w słowa czy też hasła w kalendarzu, bo dzięki temu łatwiej jest wyartykułować to kłopotliwe NIE. Gdy mamy ważny powód – ważne zadania, deadline, plany, samopoczucie, marzenia i plany – powinien być respektowany przez drugą osobę. Nie musisz przepraszać za to, że nie masz czasu, ani ochoty (choć do tego raczej się nie przyznajemy, bo boimy się kogoś urazić). Nie musisz przepraszać, że sobie już sobie coś zaplanowałaś, albo że jesteś po prostu zmęczona.

Twoje potrzeby są ważne. Jeśli Ty o nie nie zadbasz, nikt tego za Ciebie nie zrobi.

Odmawiaj z szacunkiem!

Cokolwiek Tobą kieruje, jakiekolwiek masz priorytety i też jakąkolwiek prośbę czy propozycję usłyszysz – powiedz NIE spokojnie i z szacunkiem.

To, że ktoś potrzebuje Twojej pomocy (lub nawet chce się Tobą wyręczyć, co też się zdarza) lub proponuje Ci coś głupiego, że jedyne, co masz w głowie, to ,,zawracanie d*py”, nie znaczy, że możesz odpowiedzieć tak, by komuś było przykro.

Są sposoby, by powiedzieć NIE tak, by nikomu nie stała się krzywda. 🙂